وزير صنايع دولت هشتم گفت: پيشرفت و عدالت و توسعه علمي كشور بايد در يك چارچوب علمي استوار باشد و تمام كشورهايي كه به توسعه دست يافته اند با برنامه‌ريزي و به تدريج به اين مهم دست يافته‌اند و همه از اين موضوع بهره‌برداري كرده‌اند.
اسحاق جهانگيري تصريح كرد: در ارتباط با پيشرفت و عدالت كه دهه چهارم انقلاب به اين عنوان نام‌گذاري شده است مفهوم اين موضوع برداشتن گام‌هاي موثر در اين رابطه است. در اين راستا سند چشم‌انداز ترسيم و تدوين شد.
وي تاكيد كرد: سند چشم‌انداز به گونه‌اي نوشته شده كه در واقع افق بلند مدتي را براي ملت ايران روشن كند و به تعبيري سند چشم انداز يك ميثاق ملي است بين بالاترين سطح نظام و مردم و اين به است كه بايد در افق 1404 يعني در 20 سال آينده در صدر باشيم و از نظر اقتصادي و علمي در جهان اسلام تاثير گذار بوده و در منطقه در بالاترين سطح قرار گيريم.
جهانگيري بيان داشت: اين ميثاقي كه در سند چشم انداز به آن توجه شد در مرحله اول خطاب به نسل جوان كشور بود كه گاهي نگاهي مسموم در خصوص اين مقوله داشتند كه با برداشت‌هايي كه از كشور خود دارند دچار ياس نشوند و به اين نتيجه نرسند كه از كشورهاي ديگر عقب مانده‌اند.
وزير صنايع دولت هشتم اظهار داشت: براي نخستين بار است كه سندي كامل و جامع و بلند مدت به نام سند چشم انداز 20 ساله پيش روي مردم ايران براي توسعه قرار گرفته است. به نظر مي‌رسد راه توسعه و پيشرفت يك راه علمي است و علم در دنيا در همه زمينه‌ها از دستاوردهاي مهم بشريت است و هر روز شاهد اين مساله هستيم كه در بخش‌هاي مختلف به اين دستاوردها دست مي‌يابند و هرگز هيچ جامعه‌اي از اين مساله مستثني و بي‌نياز نيست.
وي با ذكر اين موضوع كه در ايران نيز خوشبختانه موضوع پيشرفت علمي و فن‌آوري در چند سند اول به شدت مورد توجه بوده، گفت: اين به اين معنا است كه در گردونه پيشرفت‌هاي علمي مي‌توانيم در پيشرفت‌هاي بشري سهمي داشته و در اين خصوص دستاوردهايي را ارائه كنيم.
وي در ادامه با تاكيد بر پيشرفت در يك چارچوب علمي، گفت: به عنوان مثال چين در حال حاضر كه در مسير پيشرفت گام‌هاي بلندي را برداشته، توسعه‌اي علمي را براي خود پيش‌بيني كرده است.
جهانگيري در پايان تاكيد كرد: ما بايد از دستاوردهاي علمي دنيا استفاده كنيم و اين به اين معنا نيست كه بايد به طور كامل كپي كردن نيست در واقع با توجه به دستاوردهاي علمي داخلي از آنها استفاده كنيم در واقع بايد محدوديت‌ها و راهكارهاي فرهنگي داخلي را در نظر بگيريم و به اين نتيجه برسيم كه اين محدوديت‌ها كدام يك از اين دستاوردها را مفيد و كدام را رد مي‌كند.
اين دستاوردها بايد با فرهنگ اصيل ايراني و اسلامي و بومي خود تنظيم كنيم و اين بر عهده دانشمندان و متفكران و نيز كانون‌هاي فكري است./ انتهاي پيام
دسته‌ها